รีเอเจนต์ทางชีวเคมี Ortho Toluidine 2-เมทิลaniline 95-53-4

ตัวกลางรีเอเจนต์ทางชีวเคมี ฟาร์มา ชื่อ O-Toluidine

o-โทลูอิดีน (ออร์โธ-โทลูอิดีน) เป็นสารประกอบอินทรีย์ที่มีสูตรเคมี C7H9N.o-โทลูอิดีนใช้เป็นหลักในการผลิตสีย้อมo-โทลูอิดีนเป็นพิษสูงต่อมนุษย์เมื่อถูกดูดซึมผ่านผิวหนัง สูดดมเป็นไอ หรือกลืนเข้าไปการสัมผัสเฉียบพลัน (ในระยะสั้น) ของมนุษย์ต่อ o-toluidine ส่งผลต่อเลือด (เช่น methemoglobinemia) โดยมีอาการทางคลินิกของภาวะซึมเศร้าของระบบประสาทส่วนกลางผลกระทบเรื้อรัง (ระยะยาว) ในคนงานที่สัมผัสโอ-โทลูอิดีน ได้แก่ โลหิตจาง เบื่ออาหาร น้ำหนักลด รอยโรคที่ผิวหนัง ภาวะซึมเศร้าของระบบประสาทส่วนกลาง ตัวเขียว และเมทฮีโมโกลบินในเลือดการศึกษาในสัตว์ระบุว่าการได้รับโอ-โทลูอิดีนอย่างเรื้อรังทำให้เกิดผลกระทบต่อม้าม ตับ กระเพาะปัสสาวะ และเลือดการสัมผัสกับสารย้อมสีจากการทำงาน (รวมถึงโอ-โทลูดีน) มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของมะเร็งกระเพาะปัสสาวะ2-เมทิลaniline ไฮโดรคลอไรด์ (เกลือไฮโดรคลอไรด์ของ o-toluidine) เป็นสารก่อมะเร็งในหนูแรทและหนูo-โทลูอิดีนได้รับการจัดประเภทโดย EPA ให้เป็นกลุ่ม B2 ซึ่งน่าจะเป็นสารก่อมะเร็งในมนุษย์

หลักฐานทางระบาดวิทยาที่แสดงว่าการรับ o-toluidine และ aniline จากการทำงานมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของมะเร็งกระเพาะปัสสาวะ ซึ่งนำไปสู่ความพยายามที่จะระบุ biomarkers ของการสัมผัสสารอะโรมาติกเอมีนเหล่านี้ในที่ทำงานสำหรับการตรวจหาโอ-โทลูอิดีนและอะนิลีนในตัวอย่างปัสสาวะของผู้ปฏิบัติงาน ได้พัฒนาวิธีการโดยใช้โครมาโตกราฟีของเหลวสมรรถนะสูง (HPLC) ตามด้วยการตรวจหาเคมีไฟฟ้าขีดจำกัดของการตรวจจับคือ 0.6 ไมโครกรัม/ลิตร และ 1.4 ไมโครกรัม/ลิตร สำหรับโอ-โทลูอิดีนและอะนิลีน ตามลำดับการฟื้นตัวของ o-toluidine และ aniline จากปัสสาวะที่ถูกแทงมีค่าเฉลี่ย 86% และ 93% ตามลำดับ ในช่วง 4-100 ไมโครกรัม/ลิตรความสามารถในการทำซ้ำในช่วง 2-100 ไมโครกรัม/ลิตรสำหรับการวิเคราะห์ตัวอย่างแบบแยกช่องคือ 13% (RSD เฉลี่ย) สำหรับ o-toluidine และ 16% (RSD เฉลี่ย) สำหรับสวรรค์การใช้วิธีนี้กับตัวอย่างก่อนและหลังกะงานที่เก็บจากผู้ปฏิบัติงานที่สัมผัสได้และไม่ได้สัมผัส บ่งชี้ว่าความเข้มข้นของโอ-โทลูดีนและอะนิลีนในปัสสาวะจากผู้ปฏิบัติงานที่สัมผัสมีความเข้มข้นสูงเพื่อพัฒนาวิธีการสำหรับตัวบ่งชี้ทางชีวภาพของปริมาณภายใน o-toluidine จับกับโปรตีนในเลือดเฮโมโกลบินและอัลบูมินได้รับการศึกษาโดยใช้การศึกษาในร่างกาย (สัตว์ฟันแทะ) และในหลอดทดลอง (เฮโมโกลบินและอัลบูมิน)เบส-ไฮโดรไลซิสของโปรตีนแอดดักต์ถูกวิเคราะห์โดย HPLC (การเรืองแสง) และ/หรือ GC/การจับอิเล็กตรอน (EC)เปรียบเทียบวิธีการสำหรับข้อกำหนดในการเตรียมตัวอย่าง หัวกะทิ และความไวแม้ว่าวิธี GC/EC จะไวกว่า HPLC แต่การมีอยู่ของจุดรบกวนจำกัดประโยชน์ของวิธีนี้ผลลัพธ์จากการศึกษาเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าวิธี HPLC อาจมีประโยชน์สำหรับการพิจารณาการสัมผัสสารโอ-โทลูอิดีนในบุคคลที่ได้รับสัมผัสระดับสูงอย่างเฉียบพลันหรือเรื้อรัง